அன்புள்ள சந்தியா இப்போது அனைவரையும் போட்டுத்தாக்கிக்கொண்டிரக்கிறாள். சுபாங்கன் அண்ணா ஆரம்பித்த சந்தியா லோஷன் அண்ணாவிடம் போய் ஜனா அண்ணா வழியாக தற்போது என்னிடம்.
முன் பகுதிகளைப் படிக்காதவர்கள் அவற்றைப் படித்துவிட்டு தொடருங்கள்.
கதையின் முதற்பாகத்திற்கு இங்கே
இரண்டாம் பாகத்திற்கு இங்கே
மூன்றாம் பாகத்திற்கு இங்கே


நித்திரையில் கட்டிலிலிருந்து கீழே விழுந்தவன். கண்விழித்த போது வெளியே ஹாலில் பெரியம்மாவின் குடும்பத்தினரின் கலகலப்புக்குரல்கள் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. எதிரிலே தம்பி இவன் விழுந்ததைப்பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தான். பாத்ரூமுக்குள் புகுந்து கதைவை அடைத்துக்கொண்டான்.
கதவை அடைத்தார் கண்டக்டர், பஸ் புறப்படத்தொடங்கியது. அதே ஜன்னலோர இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தான். கை விரல்கள் நெற்றியை வருடிக்கொண்டிருந்தன, காதில் “அன்புள்ள சந்தியா.. என்று கார்த்திக் இவனுக்காக உருகிக்கொண்டிருந்தார்.

“அடடே தம்பி,
எங்கேயோ கேட்ட குரல், திரும்பினால் இவனுடன் பயணித்த 7க்கு 2 நியூமராலிஜி சொன்ன அதே மனிதர்.
“ஹலோ சேர், என்றான்
“கடவுள் இருக்கிறாரா? இல்லையா? கண்டுபிடிச்சீங்களா?
"கஷ்டப்பட்டு ஒரு புன்னகையை பரிசளித்தான்.
மீண்டும் சந்தியா அவனை அணைத்துக்கொண்டாள் கார்த்திக்கின் குரலில்..

கொழும்பின் வாகன இரைச்சல் அவனை எழுப்பிவிட்டிருந்தது. கார்த்திக் பட்டரி தீர்ந்து ஓய்வடுத்துக்கொண்டிருந்தார். கால்கள் அவனது ரூமை நோக்கி பயணித்துக் கொண்டிருந்தது. முதன்முறையாக வீதியைக் கவனிப்பதை மறந்திருந்தான். பழக்கப்பட்ட வழியில் கால்கள் ரூமுக்கு கொண்டு சேர்த்தன. சந்தியாவுடன் மீண்டும் நினைவுகளைப் பகிர அலைபேசியை சார்ஜில் போட்டு ஒன் பண்ணியவனின் அலைபேசி விடாமல் கீச்சிட்டது

you have 5 missed calls from 077xxxxxxx

உடனே அவளுக்கு அழைப்பெடுத்தவனுக்கு “சுதா. என்ற அந்த மெல்லிய குரல் புத்துணர்ச்சியை அளித்தது.
“அழகுக்குக் காரணம் நான்தான் சண்டைபோடுகிறது உன் குரலும், கண்களும்” என்று ஏதேதோ கவிதைகள் மனதில் தோன்றி மறைந்துகொண்டிருந்தன. அனைத்தையும் மீறி “இயஸ் சந்தியா.. என்றான்.
“என்ன சுதா நீங்க நாளைக்கு கல்யாணம் நீங்க இன்னிக்கே வந்திருக்க வேணாமா? கொஞ்சலாகக் கேட்டாள்.
வீட்டு அட்ரசை வாங்கிக்கொண்டவன் உடனடியாக குளித்து, பைக்கை உதைத்துக்கொண்டு கிளம்பியவனுக்கு சந்தியாவின் வீட்டை வாயில் வாழைமரங்கள் அடையாளம் காட்டிக்கொணடடிருந்தன. உள்ளே நுழைந்தவனின் கண்கள் அவளைத் தேடி அலை பாய்ந்துகொண்டிருந்தன. அதோ பிங்க் கலரில் ஆரஞ்சு போர்டரில் பட்டுச்சாரி, கையில் அதற்கு மட்சிங்காக வளையல்,மெல்லிய நெற்றிச்சுட்டி கையில் மெஹந்தி தேவதை போல் இல்லை இல்லை அதைவிட உயர்ந்த வார்த்தைகள் வேண்டும் அதை வர்ணிக்க… அப்பப்பா.. என்று கண்வெட்டாமல் பார்த்துக் வேறு உலகில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தவனை கூல்ரிங்ஸ் என்ற குரல் நினைவுக்குக் கொண்டு வந்தது.
கூல்ரிங்சை பெற்றுக்கொண்டு நிமிர எதிரில் சந்தியா வந்து நிற்க சரியாக இருந்தது.
“ஹாய் சுதா.. அம்மா வரலயா?, இல்லை என்பது போல் தலையசைத்தான்.
“ஐ வோன்ட் டு இன்டடியூஸ் சம்ஒன் டு யு சுதா.. என்றவள், அவனது கையைப்பற்றி இழுத்துக்கொண்டு போனாள். பூக்களுக்கு இவ்வளவு பலமா என் முரட்டுக்கையையே இழுக்கிறதே? அதிசயித்தான். அவளது கையின் குளிர்ச்சி இவன் உடலை சூடாக்கிக்கொண்டிருந்தது. “என் உடல் எரிந்தாலும் பரவாயில்லை உன் கையை விட்டுவிடாதே” மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டான்.

முதுகுப்புறத்தை காட்டி அரட்டையில் ஈடுபட்டிருந்த அந்த மனிதரைத் அழைத்தாள் திரும்பியவர் சுதாவைக் கண்டதும்…

“ஹலோ தம்பி வட் எ சப்ரைஸ்..” என்ன ஆச்சர்யம் அதே பேரூந்து மனிதர்.
“ஹலோ சேர், கண்டுபிடித்துவிட்டேன் கடவுள் இருக்கிறார்” என்றான்
அவருக்குப் பின்னால் இருந்த சிவா weds மஹதி என்ற போர்ட் சுதாவின் கண்களை அலங்கரித்துக்கொண்டிருந்தன. Tweet